ในการเดินทางไปทำหัจญ์เมื่อปี พ.ศ. 2553 ผมได้เขียนไดอารีบันทึกการทำหัจญ์ไว้อย่างละเอียดทุกวัน และเคยนำลงในเฟสนี้แล้วด้วยครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ....
แต่ในที่นี้ ผมขอนำ "บทสรุป" สิ่งที่ถือว่าเป็น “ที่สุด” ในการทำหัจญ์ปีนั้น - ตามทัศนะของผม - มาให้พวกเราได้อ่านเล่นกันคลายเครียดดังต่อไปนี้...
- น่าเบื่อที่สุด การเดินทางด้วยเครื่องบิน เพราะกลางคืนมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากสีดำ(ความมืด) เท่าๆกับที่กลางวันมองไม่เห็นอะไรนอกจากขี้ลม เอ๊ย ก้อนเมฆรูปร่างแปลกๆ ...
- น่าโมโหที่สุด ห้องน้ำที่สนามบินเมืองญิดดะฮ์ขาเข้า เพราะน้ำ(ถูกตัด)ขาดทันทีที่หุจญาจญ์ชาวไทยเดินทางเข้าสู่ห้องตรวจ จนหุจญาจญ์ทุกคนอารมณ์เสียเพราะไม่มีแม้แต่น้ำจะทำวุฎูอ์หรือล้างขี้ ...
- ลำเอียงที่สุด สนามบินเมืองมะดีนะฮ์ ทีเครื่องบินไทยจะไปลง มันอ้างว่าสนามบินกำลังปิดซ่อม แต่พอเครื่องบินมาเลย์และอินโดไปบ้าง กลับลงจอดได้เฉยเลย ...
- บริการดีที่สุด โรงแรมที่พักที่มะดีนะฮ์ เพราะนอกจากจะสะอาดสะอ้านแล้วยังมีทีวีให้เราได้ฟังข่าวและชมรายการโปรดคือกีฬาต่างๆได้ด้วย ...
- น่าดูชมที่สุด ร่มหงายหรือร่มดอกผักบุ้งที่ลานด้านนอกรอบมัสญิดมะดีนะฮ์ กลางวันเปิด แต่กลางคืนหุบด้วยระบบไฮดรอลิกส์อันทันสมัย ...
- เสมอต้นเสมอปลายที่สุด หุจญาจญ์สตรีชาวตุรกี เพราะแต่ละคนเหมือนหล่อออกมาจากเบ้าหลอมเดียวกัน คืออ้วนเผละเจ้าเนื้อเหมือนๆกัน แถมยังรูปร่างสูงต่ำเสมอต้นเสมอปลายไล่เลี่ยกันชนิดซื้อเสื้อตัวเดียวแต่ใส่ได้ทั้งกลุ่ม ร้อยคนก็ร้อยคน ...
- มาตรฐานใกล้เคียงกันที่สุด การอ่านของอิหม่ามมัสญิดท่านนบีย์ที่มะดีนะฮ์ เพราะความไพเราะแทบจะไม่แตกต่างกันเลย นอกจากบางคนอาจมีเสียงทุ้มกว่าบางคนเท่านั้น ...
- หลอกตาที่สุด ผู้คนที่นั่งเต็มใกล้ประตูทางเข้ามัสญิดท่านนะบีย์ที่มะดีนะฮ์และมัสญิดหะรอมที่มักกะฮ์ แต่ข้างในกลับว่างโล่งทั้งสองมัสญิด ...
- น่ารำคาญที่สุด เสียงมุบัลลิฆหรือผู้ถ่ายทอดเสียงการตักบีรฺของอิหม่ามทั้งสองมัสญิดข้างต้น เพราะเสียงดังและลากเสียงยาวเกินความจำเป็นจนทำลายสมาธิของผู้นมาซ ...
- คุ้นตาที่สุด หุจญาจญ์ไทยแลนด์, มาเลเซียและอินโดนีเซียที่ยกมืออ่าน “ลูกอ่อนกุนูตซุโบะฮ์” เพราะต่อให้อ่านเร็วเป็นรถไฟด่วนยังไงก็ไม่ทันจบชัวร์
- เป็นกิจวัตรประจำที่สุด การนมาซให้คนตายหลังนมาซฟัรฺฎู 5 เวลา แถมบางเวลายังล่อเสียตั้งสองรอบเพราะผู้ตายเยอะ ...
- เป็นงงที่สุด ผู้อะซานทั้งมัสญิดมักกะฮ์และมะดีนะฮ์ที่อะซานนมาซซุบฮ์ 2 ครั้ง แต่ดันอ่านตัษวีบคำว่า اَلصَّلاَةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ ในอะซานครั้งหลังของนมาซซุบฮ์ ทั้งที่ท่านนบีย์สั่งให้อ่านในการอะซานครั้งแรก ...
- สะดวกที่สุด การฏอว้าฟตอนเดินทางถึงมักกะฮ์วันแรก เพราะผู้คนน้อยมากๆชนิดสิบปีมีให้ดูครั้งเดียวจริงๆ ...
- อ่านอัล-กุรฺอ่านไพเราะที่สุด อิหม่ามมัสญิดหะรอมที่นำนมาซซุบฮ์ช่วงหลังๆก่อนพวกเราเดินทางกลับ ...
- เส้นใหญ่ที่สุด อิหม่ามมัสญิดหะรอมที่นำนมาซมัคริบและอิชาเป็นประจำหลายสัปดาห์ ทั้งที่ลีลาการอ่านไม่ไพเราะเลย จนหลายคนบ่นเบื่อไปตามๆกัน ...
- ค้ากำไรเกินควรที่สุด พวกเชือดวัว(ดัมตะมัตตั๊วะอฺ)ที่มักกะฮ์ก่อนถึงวันเชือดจริงคือวันที่สิบเดือนซุลหิจญะฮ์ แล้วถือโอกาสกักตุนเนื้อวัวไว้เพื่อประหยัดเงินซื้อกับข้าวเลี้ยงหุจญาจญ์ได้หลายมื้อ ...
- เก่งที่สุด แมนนี่ ปาเกียวที่ต้อนตือชนะคะแนนอันโตนิโอ มาการิโต้หายห่วง (เอ๊ะ แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องทำหัจญ์ตรงไหนไม่ทราบ ?) ...
- บ้ามวยที่สุด ก็คนที่โทรศัพท์จากมักกะฮ์มาถามข่าวผลการชกของปาเกียวที่เมืองไทยถึง 3 ครั้งในวันเดียว หมดเงินไปกว่า 150 บาท ...
- ทรมานที่สุด การเข้าคิวยาวเหยียดทีละ 6-7 คนเพื่อรอเข้าห้องน้ำที่มินาทั้ง 5-6 วัน จนบางคนทนไม่ไหวต้องฉี่ราดหน้าห้องน้ำก็มี ...
- ฝืดคอที่สุด อาหารเลี้ยงหุจญาจญ์ชาวไทยที่มินาอีกนั่นแหละ เพราะข้าวสารที่ใช้หุงมีคุณภาพต่ำ แถมบางครั้งหุงสวยจนเกือบเหมือนข้าวสารอีกต่างหาก ...
- ซอบัรฺที่สุด หมัดเพื่อนเราที่ยอมหิ้วหม้อหุงข้าวไฟฟ้าใบเล็กไปหุงกินเองที่มินา เพราะเป็นคนกินยาก .. (กับข้าวทุกมื้อทั้ง 6 วันคือปลากระป๋อง) แถมบางมื้อยังถูกหุจญาจญ์(ใจดำ)บางคนมาขอเอี่ยวจนตัวเองกินไม่อิ่มก็มี ...
- แสบที่สุด ข้าวต้มมื้อเช้าวันสุดท้ายที่มินา เพราะเอาข้าวสุกที่(น่าจะ)เหลือเมื่อเย็นวานมาต้มให้พวกเรากิน ...
- ได้ผลที่สุด ยาถ่ายยี่ห้อ “ส้มทองเปรี้ยว” จิ้มน้ำปลา ทีไหนทีนั้นไม่เคยผิดหวัง
- อร่อยที่สุด ข้าวมื้อที่ไปกินที่บ้านอะฉะ เพราะมีกับข้าวเยอะแยะไปหมด จึงล่อจนพุงกางทุกคน ...
- น่าเกลียดที่สุด พวกที่ลุกขึ้นทำนมาซซุฮ์รี่, อัศรี่ และอิชาต่ออีกจนครบ 4 ร็อกอะฮ์ที่มินา ขณะที่ท่านจุฬาฯ นำนมาซย่อเพียง 2 ร็อกอะฮ์ .. ไม่ไว้หน้าท่านจุฬากันบ้างเลย ...
- น่าสงสารที่สุด ผู้ที่อุตส่าห์ปลูกก้อนหิน 7 ก้อนที่อะรอฟะฮ์ตามการแนะนำของโต๊ะครูบางท่าน แล้วก้อนหินเหล่านั้นมันไม่ยอมงอก ...
- ทุเรศที่สุด ผู้ชายเอเชียและยุโรปบางชาติที่จูงมือเมียไปยืนนมาซแถวเดียวกับตนเอง แถมบางครั้งแถวที่ว่าดันเป็นแถวหน้าสุดของผู้ชายอีกด้วย ...
- สินค้าท็อปฮิตที่สุด คงไม่มีสิ่งใดเกินฮิญาบลายพื้นขาวดอกดำหรือพื้นดำดอกขาว มีเกล็ดพลาสติกใสเล็กๆแวววาวติดอยู่ทั่วผืน หุจญาจญ์สตรีทุกชาติทุกภาษาแย่งซื้อกันมาก พวกเราเฉพาะฉ่าหน๊ะคนเดียวซื้อมาสองโหลครึ่ง, นัยนาโหลครึ่ง, เจ๊ะหย๊ะสองโหล เราเองซื้อมาเบาะๆแค่หนึ่งโหลเท่านั้น ...
- พีถีพิถันในการซื้อของที่สุด พรรคพวกเราคนหนึ่ง เพราะชวนเราไปเดินหาซื้อแหวนให้แก่ลูกชายสุดเลิฟ 5 วันติดๆกันจึงได้แหวนเงินหัวทับทิมมาตั้ง 1 วง .
- น่าผิดหวังที่สุด การจัดทัวร์ไปเที่ยวญิดดะฮ์ของแซะฮ์กอมารุดดีน เพราะรถที่จัดมาแม้จะมีแอร์ก็เหมือนไม่มี แถมอาหารที่นำมาเลี้ยงก็ไม่ถูกปากลูกทัวร์เท่าไร หลายคนบ่นพึมว่าจัดทัวร์ปีนี้ไม่ผ่าน สู้ปีกลายไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง ...
- แถมโบนัสให้มากที่สุด คือสัญญานมือถือเครือข่าย Zain เพราะมีโบนัสให้โทรฟรีครั้งละ 30-60 ถึง 120 ริยาลก็ยังมี เสียที่บังคับให้โทรให้หมดภายใน 4 วัน ...
- แย่ที่สุด แก็สในครัวของเราดันหมดเกลี้ยงก่อนเดินทางกลับเพียง 1 วัน ทำเอาพวกเราเกือบอดข้าว ..
.
- น่ารักที่สุดในกลุ่มพวกเรา นัยนาภรรยาของสมชาย เพราะสุภาพอ่อนหวานกับทุกคนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ...
.
- น่ารักที่สุดในกลุ่มพวกเรา นัยนาภรรยาของสมชาย เพราะสุภาพอ่อนหวานกับทุกคนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ...
- คุยเก่งที่สุด หทัยวรรณ (ก้อย) หลานสะไภ้ของเราที่คุยจ้อได้ไม่หยุดปากแต่มีสาระ จนญาติๆทุกคนชอบอกชอบใจชมเปาะไปตามๆกัน ...
- สวยที่สุด(ในสายตาพรรคพวกเราคนหนึ่ง) นอกจากภรรยาแล้ว คงไม่มีใครเกิน "น้องดำ" จากเอธิโอเปียไปได้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เอ๊ย ลองถามเจ้าตัวดู ..
- โดนแซวมากที่สุด ก็พรรคพวกเราคนนั้นนั่นแหละ เพราะไม่ว่าจะทำอะไร ดูมันน่าแซวไปหมดทุกกระบวนท่า ..
- มีบุญคุณกับเรามากที่สุด ก็บังแอและเจ๊ะหย๊ะ พี่ชายและพี่สะไภ้ของเรา เพราะรับอาสาเป็นพ่อครัวและแม่ครัวตลอดรายการ ตั้งแต่วันแรกที่เดินทางถึงมะดีนะฮ์จนวันสุดท้ายคือวันเดินทางออกจากมักกะฮ์ ขออัลลอฮ์โปรดตอบแทนความดีแก่เขาทั้งสองมากๆด้วยเถิด ...
- เซอไพรซ์ที่สุด ก็ตัวเราเองที่ไปทำหัจญ์คราวนี้แทบจะไม่เหยียบย่างเข้าร้านขายหนังสือเลย ต่างกับการมาทุกครั้งในปีก่อนๆที่พอเดินผ่านร้านขายหนังสือทีไร เป็นต้องหยุดกึกเหมือนนาฬิกาลานขาดทุกที ...
- รายได้มหาศาลที่สุด ก็ประเทศซาอุฯ เจ้าถิ่นการทำหัจญ์ ได้ข่าวว่ามีเงินไหลเข้าช่วงเทศกาลหัจญ์ประมาณ 35 ล้านล้านริยาล คิดเป็นเงินไทยเท่าไร ให้เอา 8.20 คูณดู ...
- คิดถึงมากที่สุด .. จะต้องให้บอกด้วยหรือว่า เป็นใคร ? ...
อัลหัมดุลิลลาฮ์ ในที่สุดเราและพรรคพวกทุกคนก็เดินทางกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพพร้อมด้วยความมั่นใจในหัจญ์ที่พวกเราปฏิบัติไปว่าต้องเป็นหัจญ์มับรูรฺ เพราะพวกเราเน้นการปฏิบัติตามซุนนะฮ์ของท่านศาสดามากที่สุดเท่าที่พวกเราพึงกระทำได้แล้ว ...
อ.มะห์มูด (ปราโมทย์) ศรีอุทัย
วันเสาร์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2553 : วันเสาร์ ที่ 28 เดือนซุลหิจญะฮ์ ฮ.ศ. 1431
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น