จำได้ว่า ขณะกำลังเรียนอยู่ที่ปอเนาะจะนะ บาบอได้อธิบายและให้คำนิยามของคำว่า "ชัยค์" ไว้ 2 ลักษณะ คือ ...
(1). หมายถึง مَنْ جَاوَزَ عُمْرًهُ أَرْبَعِيْنَ .. คือผู้ซึ่งอายุของเขาเลย 40 ปีไปแล้ว ...
ดังนั้น คำว่าชัยค์ตามนัยนี้ คงหมายถึง "ผู้อาวุโส" ในภาษาไทยนั่นแหละ ...
(2). หมายถึง مَنْ بَلَغَ رًتْبَةَ أَهْلِ الْفَضْلِ وَلَوْ صَبِيًّا.. คือ ผู้ซึ่งถึงขั้นเป็นคนระดับสำคัญหรือระดับเข้าขั้นสุดยอดในด้านใดด้านหนึ่ง เช่น ด้านวิชาการ เป็นต้น แม้จะเป็นเด็กก็ตาม ...
แต่ในปัจจุบัน - ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด - คำว่าชัยค์นี้ จะมีความหมายเพิ่มขึ้นมาอีกความหมายหนึ่งว่า หมายถึงผู้ทำหน้าที่เป็นมัคคุเทศหรือไกด์นำคนเดินทางไปทำหัจญ์หรืออุมเราะฮ์ ...
แต่ความหมายที่สามนี้ จะถูกเรียกเพี้ยนเป็น "แซะห์" ไป ...
สำหรับผมเอง (หรืออาจารย์หลายๆท่าน เช่น อาจารย์ฟารีด, อาจารย์คอลิด, อาจารย์อาบิดีน, อาจารย์อิสฮาก เป็นต้น) หากใครจะเรียกพวกเราว่าเป็น "ชัยค์" ตามความหมายที่ 1 ก็คงเรียกได้โดยไม่น่าเกลียด ...
โดยเฉพาะผมเองอีกไม่นาน (ถ้าไม่รีบด่วนตายเสียก่อน) ก็คงเป็นชัยค์ยกกำลังสอง เพราะอายุใกล้ 80 ปีเต็มทีแล้ว ......
อ้อ ผมยังเป็น "ชัยค์" หรือ "แซะห์" ตามความหมายที่ 3 ด้วย เพราะตอนนี้ นำคนไปทำหัจญ์เกือบทุกปี ...
แต่สมมุตินะครับ สมมุติว่าถ้าจะมีใครใช้คำว่า "ชัยค์" ตามความหมายที่สองเรียกผม ผมคงปฏิเสธไม่ยอมรับ เพราะผมรู้ตัวดีว่ายังไม่ถึงขั้นนั้นครับ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น